|
*
De oorlog kwam even heel dicht bij
In de tweede wereldoorlog ging de strijd aan Maastricht grotendeels voorbij. Het luchtalarm ging wel vaak af omdat er Engelse bommenwerpers hoog boven Maastricht naar het Duitsland vlogen om daar de steden te bombarderen.
In de nacht van 26 juli 1942 werd een Engelse bommenwerper, die op weg was naar zijn doel, opgespoord door een Duitse jager. Hij vluchtte terug naar Engeland. Om sneller te kunnen vliegen maakte hij zijn vliegtuig lichter door zijn bommen te laten vallen. Dit gebeurde juist boven Maastricht.
Eén van die bommem viel op de pastorie van de Onze Lieve Vrouwekerk. De pastorie lag aan het begin van de Plankstraat, schuin tegenover het woonhuis van de familie Marres op het Onze Lieve Vrouweplein. De ochtend na de bominslag fotografeerde Eugène Marres vanaf het balkon van het huis de verwoeste pastorie.
*
Eindelijk door de Amerikanen bevrijd
Amerikaanse militair geniet van zijn koffie op het Onze Lieve Vrouweplein
Eugène en Yvonne kijken door het raam, het personeel staat in het poortje.
*
Na de oorlog
Op een kanon in de duinen van Domburg
(Foto: Eugène P.E.J. Marres)
In 1946 logeerden we in eerste zomer na de tweede wereldoorlog gedurende de maand augustus in het Badhotel van Domburg. In de duinen waren de bunkers en kanonnen van de Duitsers nog aanwezig. Vader Eugène maakte hier deze foto van zijn kinderen Ingeborg en Boed.
|
